Ik ben niet vies van reclame. Het is nodig om mensen soms een beetje te irriteren, want anders komt je boodschap niet over. Maar je moet wel oppassen als bedrijf/merk dat je niet een slecht imago krijgt door irritante reclames of opdringerig gedrag. Dat geldt voor commerciële bedrijven maar ook voor non-profit organisaties zoals de goede doelen!
In de winkelstraat
Vroeger stonden verkopers in een winkel, nu staan ze op straat. Niet vanwege de economie. Nee ze zijn nu straatverkoper. Ze spreken iedereen aan met vervelende vragen waar je als beleefde voorbijganger moeilijk onderuit komt. Het begon met een ECI lidmaatschap, of een krant, maar enkele jaren wordt je tijdens het winkelen met allerlei ‘goede doelen’ lastig gevallen die meteen elke maand geld van je willen. Uiterst irritant. Maar het is voor het goede doel, “dus dan mag het”.
Een stap verder
Ga ik nog iets nieuws vertellen? Jazeker. Ik werd zojuist gebeld door Cordaid-Memisa. Of ik een momentje had voor Cordaid-Memisa. Of ik wilde luisteren naar het goede werk wat ze doen en of ik ze daarin maandelijks wil steunen met een vaste bijdrage.
SODEMIERER TOCH OP
Ik heb het helemaal gehad met de ‘goede doelen’. Ze lijken net bankiers! Meer, meer, meer! Ze doen er alles aan om vooral zoveel mogelijk geld op te halen. Het vriendelijk vragen om één donatie is omgeslagen naar ongegeneerd bedelen. Net zoals de kinderen in derde-wereld-landen aan je armen en benen hangen, blijven vragen totdat je ze wat geeft. En als je ze wat geeft, dan willen ze meer!
Mijn oproep aan de goede doelen is om hun donateurs te waarderen, om ze te bedanken en om ze niet af te schrikken. Want wie een donatie doet, krijgt automatisch eens in de zoveel tijd een acceptgiro om meer te doneren. Relatiemanagement is iets anders dan je relaties lastig vallen om zoveel mogelijk aan ze te verdienen totdat ze teleurgesteld weglopen!
Beste Jorik,
ECI is een jaar terug gestopt met het werven van leden op straat. Het deed afbreuk aan ECI, zoals je ook aangeeft. De klant moet juist centraal staan. Natuurlijk geven we de leden nog steeds graag korting op boeken, dat maakt ECI leuk. Als ze deze besparing aan goede doelen willen geven is prima, maar als ze er een goed boek extra voor kopen is ook geen probleem.
Virendelijke groet,
Hubert de Koning directeur ECI Nederland
Beste Hubert,
bedankt voor je reactie! Hopelijk zien de goede doelen óók in wat ECI vorig jaar heeft ingezien!
@all
Zo te zien ziet ECI ook het belang in van online reputatie management, en niet onverdienstelijk 😉
Geachte heer Heins, beste Jorik,
Namens Cordaid, en in het bijzonder Cordaid Memisa, wil ik reageren op jouw visie op marketingactiviteiten van goede doelen.
Een goede marketeer zet zijn budget zo optimaal mogelijk in, zodanig dat elke marketingeuro iedere cent meer dan waard is. Als marketeer zul je het daarmee met me eens zijn. Bij goede doelen is dat niet anders. Wij zijn het aan onze donateurs verplicht onze budgetten zo effectief mogelijk in te zetten. Bij fondsenwervers komt dat neer op het verkrijgen van zoveel mogelijk financiële steun met een beperkt budget.
Cordaid Memisa zet zich in om de allerarmsten toegang te geven tot de gezondheidszorg. Dat hulp in arme landen nog nodig is blijkt wel uit deze afschuwelijke cijfers. Elke dag sterven meer dan 30.000 kinderen onder de vijf, terwijl de meesten met eenvoudige middelen geholpen hadden kunnen worden. En elke minuut overlijdt er ergens ter wereld een vrouw tijdens haar zwangerschap of bevalling. Van hen woont 99% in een ontwikkelingsland.
Harde feiten die precies de reden vormen waarom wij nog steeds niet genoeg donateurs hebben. Natuurlijk zouden wij het liefst ‘vanzelf’ giften krijgen en gelukkig zijn er ook mensen die ons financiële steun geven zonder dat we daar specifiek om vragen. Dat is geweldig. Maar helaas zijn er in ontwikkelingslanden zoveel mensen die hulp nodig hebben, dat dit alleen niet genoeg is. We hebben meer geld nodig en daarvan zijn wij voor een groot deel afhankelijk van onze donateurs. Zonder hun steun kunnen wij ons werk niet voortzetten.
Om deze zo belangrijke steun te mogen ontvangen, is het noodzakelijk dat we daar ook om vragen. En dat doen we vaak in brieven naar onze huidige achterban. Maar we gaan ook langs de deuren om nieuwe donateurs te werven. Tevens bellen we mensen om steun. We willen niet méér steun omdat we niet tevreden zouden zijn met wat we hebben. Nee, willen meer, omdat ons werk nog lang niet af is. We willen meer, omdat de mensen in de allerarmste landen het zo keihard nodig hebben.
Waarom we om maandelijkse steun vragen? Projecten duren vaak meerdere jaren. Als we vantevoren weten op hoeveel geld we mogen rekenen – en dat doen we bij structurele steun – kunnen we projecten eerder opstarten. Bovendien besparen we kosten, omdat we deze donateurs niet meer elke keer om een gift hoeven te vragen. En zo kan er weer meer geld naar onze gezondheidsprojecten zelf.
Maar inderdaad, hoe goed het doel ook is, het doel heiligt niet altijd de middelen. De middelen die wij inzetten, zoals huis-aan-huiswerving, telemarketing en het versturen van brieven, gaan wat ons betreft echter niet te ver. Mede omdat we rekening houden met gedragsregels hieromtrent. Waar nodig vragen wij vergunningen aan en uiteraard houden we ons aan de afspraken rondom het ‘Bel me niet Register’ en de Wet Bescherming Persoonsgegevens. Donateurs die minder post van ons willen ontvangen, kunnen dat bij ons aangeven.
Iedereen is vrij om te beslissen of hij een goed doel wil steunen. Dat respecteren wij ook. Wel leggen wij graag uit waarom steun zo hard nodig is. Dat proberen we op een nette manier te doen en met de juiste informatie. In een enkel geval vernemen wij dat mensen een gesprek als onprettig hebben ervaren. Dat is vervelend en de reden dat wij klachten altijd serieus nemen en er lering uit trekken.
Tot slot: donateurs zijn mensen die ontzettend belangrijk zijn. Niet alleen omdat ze geld geven en daarmee de projecten mogelijk maken, maar ook omdat zij een onmisbare schakel zijn voor een betere wereld. Met hun steun laten ze zien dat ze ons werk een warm hart toedragen. En daar zijn wij ze ontzettend dankbaar voor. Wij laten daarom graag elk jaar zien waar we het geld dat we van onze donateurs hebben mogen ontvangen aan hebben besteed.
Met vriendelijke groet,
Renata Burger
Cordaid Memisa
Beste Renata, bedankt voor je uitgebreide reactie. (Maak hem voortaan wat korter, want niemand gaat deze lappen tekst lezen)
Ik snap heel goed wat jullie willen bereiken. Maar als je mijn stuk goed hebt gelezen, en wellicht de visie van de heer De Koning van de ECI meeneemt dan kan je niet ontkennen dat het niet onverstandig kan zijn het huidige beleid te herzien.
Ik ben wellicht een van de weinigen die er openlijk voor uitkomt, maar jullie marketing schaad jullie reputatie! En vooral de mensen in de armste landen zijn gebaad bij een goede reputatie van de hulporganisaties!
Het is slechts een advies, je hoeft er niks mee te doen.
Iedereen is zich er van bewust dat goede doelen onze steun kunnen gebruiken. “Opdringerige” marketeers van goede doelen hoeven ons daar niet van te overtuigen. Hier word ik niet guller van. Sterker nog, die marketeers irriteren me. En irritatie is een negatieve emotie. Uit onderzoek is gebleken dat mensen meer geld doneren als ze in een positieve bui zijn. Dus goede doelen, irriteer je (potentiele) donateur niet, dan haal je meer geld op!
Beste Jorik,
Bedankt voor je reactie.
Beste Jorik, helemaal met je eens. Graag doneer ik ook aan goede doelen, maar ik heb ondervonden dat een gift per acceptgiro niet alleen leidt tot een nieuwe acceptgiro, maar ook tot minstens 1 mailingstuk per 2 weken via email of post. Bovendien word ik dan door callcenters lastig gevallen met telefonistes die mijn naam niet goed uitspreken. Over irritant gesproken. Ik heb er bij bv Unicef schriftelijk over geklaagd (“Wat is nou 15 euro als donateur? Dat kunt u toch wel missen?” zei de callcenter dame met zwaar buitenlands accent), heb een keurige reactie terug gekregen en ben er sindsdien van verschoond gebleven. Ik vraag me wel af wat er met zo’n gift gebeurt: hoeveel wordt er aan DM uitgegeven, hoeveel aan de organisatie en hoeveel aan het Goede Doel? Ik geef dus alleen nog maar cash aan de deur (en dan geef ik ook 15 euro en geen muntjes), terwijl ik de m/v met bus op het hart druk mijn naam noch adres te noteren, want anders geef ik niets meer. Ik ben toevallig ook marketeer van beroep en ik ben met je eens dat Goede Doelen-marketeers zich zeker in deze krappe tijden moeten orienteren op andere dan de traditionele en dure media. Het geld is ter plaatse harder nodig dan ooit.
De grote organisaties zijn inmiddels zo groot en professioneel geworden dat het heuse bedrijven zijn geworden. Niets mis mee, maar financieel wel minder efficiënt naar mijn mening.
Wij kunnen niet ontkennen dat dit soort bovenstaande artikelen in aantal toenemen op internet en juist deze ‘ontevreden’ donateurs op zoek gaan naar organisaties zoals de onze en daar zijn wij dan weer heel blij mee.
Overigens vraag ik me af hoe dat in de toekomst moet als Koenders besluit de subsidies naar ontwikkelingsorganisaties drastisch te verminderen. Ik begrijp dat veel organisaties dan ineens een enorm deel van hun inkomsten moeten missen en ik neem aan dat gepoogd zal worden dit bij donateurs op te halen. Zou dit betekenen dat zijn hun borst nog natter mogen maken?
Het zou in het ernstigste geval misschien zelfs tot banenverlies van betaalde krachten kunnen leiden, of zie ik dat verkeerd?
Dat geleur langs de deur moet afgelopen zijn!! Verbieden die schooiers die voor Cordaid Memisa langs de deur gaan. Ze verdienen er zelf aan, het goede doel schiet er niets mee op en het is irritant dat ze proberen je leefomgeving binnen te dringen!! Stop colportage!!
Enige jaren geleden zei ik wegens financiële redenen een aantal donaties af . Van de 8 was er één die me bedankte voor de jarenlange ondersteuning..De reactie van de andere 7 was zoiets van:Oh,ik zal het noteren,ik geef het door,,Jammer.Of mocht U zich bedenken……….
Ik vind dat de Nederlandse Wikipedia irritant aan het bedelen is. Er verschijnt een tekst met een verzoek om een gift, die je niet eens kunt wegklikken. Als ze geld nodig hebben, laat ze dan maar reclame toestaan, die kan ik dan desgewenst al of niet onzichtbaar maken met een adblocker. In kranten en tijdschriften, en op TV-zenders als National Geographic is toch ook reclame?